ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ပန္းခ်ီညေက်ာင္းက အမွတ္ရစရာေတြမ်ားလွပါတယ္....။
ဆရာကန္ေတာ့ပြဲမွာ ပန္းခ်ီကားမဲေပါက္ဘူးတယ္.... အဲ့ဒီပန္းခ်ီကားကိုကူးေရးခ်င္လို႔ ခဏဌားပါဆိုၿပီး...
အခုထိျပန္မေတြ႕ေတာ့ မေပးေတာ့တဲ့သူနဲ႔လည္း ႀကံဳခဲ့ဖူးတယ္....။
ညေက်ာင္းပထမႏွစ္ၿပီးလို႔ ဒုတိယႏွစ္မတက္ခင္ ေႏြရာသီမွာ အေဖက သူ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့
ပန္းခ်ီဦးေက်ာ္ေသာင္းထံအပ္ေပးပါတယ္.....။ ဦးေက်ာ္ေသာင္းဟာလည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေရးႀကီးလွတဲ့
ေက်းဇူးရွင္တစ္ဦးပါပဲ....။ အႏုပညာအေၾကာင္းတစ္လံုးတစ္ပါဒမွ်မသိတဲ့ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
အျမင္အၾကားမ်ားေစခဲ့ပါတယ္.....။ ေနာက္ပိုင္း ဦးေက်ာ္ေသာင္းလမ္းညႊန္မႈနဲ႔
ယဥ္ေက်းမႈတကၠသိုလ္ကိုတက္ျဖစ္ခဲ့တာကလည္း..... ဘ၀ရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ ေနာက္ထပ္အခ်ိဳးအေကြ႔တစ္ခုပါပဲ.....။
ပန္းခ်ီညေက်ာင္း ေက်ာင္းသားဘ၀ျပန္စရရင္.... ဒုတိယႏွစ္မွာ ဆရာဦး၀င္းတင့္အတန္းတက္ရတယ္...။
ျမန္မာရိုးရာကိုေတာ့ ဆရာေက်ာ္ကပဲ ဆက္သင္ေပးတယ္......။ ေန႔ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေလ့က်င့္လက္ရာေတြၾကည့္ရတာ....
တကယ္ကို အားက်စရာေကာင္းပါတယ္..... ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြက အျပင္အလုပ္ေတြလက္ခံလုပ္ေနၾကၿပီ....။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ ရုပ္ျပေရးတာပါ...။ သြက္သြက္လက္လက္န႔ဲ ေအာက္လိုင္းေတြေရး.... ဘက္ေတြျဖည့္နဲ႔
အေတာ္ေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းပါတယ္.....။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းက အျပင္အလုပ္ေတြ အေတာ္ရပံုရတယ္...
ဆရာ၀င္းရဲ႕ညေက်ာင္းအခ်ိန္က သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ဆရာေတြ နယ္သြားၿပီးအလုပ္လုပ္ဖို႔ေပၚလာတာနဲ႔ .......
ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကိုလည္း ဆရာေက်ာ္နဲ႔ဘဲ ထပ္ဆက္ရျပန္ပါတယ္......။
မွတ္မွတ္ရရ...မာရီေရေဆးတစ္ဘူး... ၂၅၀က်ပ္ေပးရပါတယ္.... ေဆးစပ္ခြက္ကလည္း ၂၅၀ပါပဲ....
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒုတိယႏွစ္မွာ ညေက်ာင္းလခ ၅၀ကေန...၃၀၀က်ပ္တိုးေကာက္ပါတယ္.....
အေတာ္ကိုမ်ားတယ္လိုု႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္......ညေက်ာင္းသားေတြ အခက္အခဲျဖစ္ေတာ့....
ဆရာေတြတိုင္ပင္ၿပီး.... ပိုက္ဆံမရလည္းေန အလကားသင္ေပးမယ္တို႔.......
ဒါမွမဟုတ္.... ၅၀က်ပ္ပဲျပန္ေျပာင္းဖို႔စာတင္မယ္တို႔.... ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္......
ဒါေပမယ့္.... ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကဆရာေတြေကာ.. ညေက်ာင္းသားအားလံုးကို ရံုးခန္းေခၚေတြ႕ၿပီး....
သက္မွတ္ၿပီးသားျဖစ္လို႔ေျပာင္းလဲလို႔မရေၾကာင္း...
အစရွိသည္ျဖင့္ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္... ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲ... ဆက္တက္ခ်င္ရင္
တစ္လ ၃၀၀က်ပ္သြင္းဖို႔ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္....။
မ်ားတယ္လို႔ဆုိႏိုင္ပါတယ္..၀န္ထမ္းလခက ၁၀၀၀ေတာင္မရွိေသးတဲ့ ၁၉၉၆ခုႏွစ္က ဆိုေတာ့ေလ.....။။
ဒါနဲ႔ပဲ... ေရေတြေမွ်ာလိုက္....မရလုိက္နဲ႔... ဒုတိယႏွစ္ညေက်ာင္းသားဘ၀ျဖတ္ေက်ာ္ျဖစ္ပါတယ္....။
မွတ္မွတ္ရရ... ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ အေရာင္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဆရာေက်ာ္က အဲ့ဒီအတိုင္းေတြ႕လို႔
ေရးတာလားေမးပါတယ္..... အေရာင္မကိုင္ဘူးတဲ့ကၽြန္ေတာ္.... ကာလာဘလိုင္းျဖစ္တယ္လို႔ထင္ရေအာင္
ျမင္တာတျခား.. ေရးတာတျခားျဖစ္ေနလို႔ပါ......။
ညေက်ာင္းဒုတိယႏွစ္၀က္မွာ ကၽြန္ေတာ္ယဥ္ေက်းမႈတကၠသိုလ္စတက္ေနပါၿပီ....။
ဒါေပမယ့္.... ညေက်ာင္းကေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားတက္ျဖစ္ပါတယ္..။
ဒဂံုေတာင္က ျပန္ရေတာ့ ေက်ာင္းတက္မမွန္တာ့ပါဘူး....။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ... ဦးေက်ာ္ေသာင္းအိမ္မွာ ပန္းခ်ီနဲ႔ပတ္သက္တာေတြ ၀ိုင္းလုပ္ေပးရတယ္...။
ကိုသန္းဦး(သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ီးကန္းလို႔ေခၚတယ္နဲ႔တူတယ္)က ေဘာင္သြင္းတာေတြ...
လုပ္ေတာ့ သူ႔ကိုကူညီေပးခဲ့ရတယ္....။ ပိတ္ညွပ္ ပိတ္ကပ္ ေကာ္ပတ္စား ေဆးသုတ္အလုပ္ေတြနဲ႔
ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ဖို႔ ဘ၀စခဲ့ရတာ လြမ္းစရာပါပဲ....။
ညေက်ာင္းသာဘ၀ကို အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရရင္... ကၽြန္ေတာ္ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ဖို႔....
ဖန္တီးခဲ့တဲ့အဓိကအရာလို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္...။
ပန္းခ်ီကို ညေက်ာင္းမွာမသင္ျဖစ္ခဲ့ရင္.. အခုကၽြန္ေတာ္ကလည္း... ဒီေနရာမွာရွိေနမွာမဟုတ္ပါဘူး..။
ပညာသင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေတြ..အပါအ၀င္ ျမင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ဆရာအသီးသီးရဲ႕ေက်းဇူးက တကယ္ကို....
ႀကီးမားလွပါတယ္..... ။
No comments:
Post a Comment